Το Σάββατο 20 Απριλίου και ώρα 20.00 στο «Αντίβαρο» (Καλοπλύτου 44, Χίος) θα προβληθεί το βραβευμένο ντοκιμαντέρ (σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου και σενάριο Θάνου Λαμπρόπουλου, με μουσική του Dine Doneff) για τον ποιητή Μάρκο Μέσκο, που αποτυπώνει στα ποιήματά του όλη τη συνταρακτική εμπειρία μιας ζωής στην εμφυλιακή και μετεμφυλιακή Ελλάδα, όλη την πίκρα του διωγμού της μητρικής του γλώσσας, όλη
την αγάπη για το τοπίο και τους ανθρώπους της γενέθλιας γης του, της δυτικής Μακεδονίας. Το «Αντίβαρο» ευχαριστεί θερμά τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ καθώς και την εταιρεία παραγωγής KPG Entertainment για την ευγενική παραχώρηση της ταινίας.
Λίγα λόγια για την ταινία
Ενας ποιητής γεμάτος εικόνες και συναισθήματα, ένας ποιητής όχι του αστικού τοπίου αλλά του ανοιχτού χώρου, ο ποιητής των Βοδενών, του Χουνικάρ, της Τζένας, του Μουχαρέμ, του κάμπου και των βουνών της Μακεδονίας..
Ο Μέσκος μέχρι το τέλος της ζωής του επέστρεφε πάντα στον γενέθλιο τόπο και αναφερόταν σε αυτόν με κάθε αφορμή. Το έργο του καθορίζουν από τη μία η αγάπη του για τον τόπο, τη φύση και τα ζώα, κι από την άλλη οι ματωμένες μνήμες του πολέμου της κατοχής και του εμφυλίου που σφράγισαν την παιδική του ηλικία, και σημάδεψαν ολόκληρη τη ζωή και την ποίηση του. Το ντοκιμαντέρ πραγματοποιεί μια περιήγηση, με οδηγό επιλεγμένα αποσπάσματα από ποιήματα και πεζά του κείμενα στα μακεδονίτικα τοπία με τα παλιά παράξενα τοπωνύμια που ο ΜΜ γεννήθηκε, μεγάλωσε και, ακόμα κι όταν έφυγε για να ζήσει στην Αθήνα και στη
Θεσσαλονίκη, δεν ξέχασε ποτέ, για να καταλήξει στην “άκρη του κόσμου” και να αφήσουμε στον τάφο του ένα χαρτί με τη φράση που τον σημάδεψε σε όλη του τη ζωή: ΟΣΑ ΕΙΠΑΜΕ ΠΑΛΙΑ ΙΣΧΥΟΥΝ
Λίγα λόγια για τον Μάρκο Μέσκο
Ο Μάρκος Μέσκος (1935-2019) γεννήθηκε στην Έδεσσα. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες και τις γυμνασιακές σπουδές του στην Έδεσσα και εργάστηκε, στη συνέχεια, στο κατάστημα του πατέρα του, γράφοντας ποίηση από την εφηβική ηλικία. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1956 με το ποίημα “Ειρήνη” που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό
“Επιθεώρηση Τέχνης” (τεύχος 13, Ιανουάριος 1956), με το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός (χρησιμοποίησε, επίσης, τα λογοτεχνικά ψευδώνυμα Δημήτρης Γραμματικός και Πέτρος Μηλιώνης). Το 1957, συνδέθηκε με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού “Μαρτυρίες”. Το 1958 χρονολογείται η πρώτη του ποιητική συλλογή, “Πριν από τον θάνατο”.
Το 1965 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα για να σπουδάσει στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη. Εκεί έζησε έως το 1980, δουλεύοντας, μεταξύ άλλων, ως γραφίστας σε διαφημιστικά γραφεία και ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1981 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και έγινε ιδρυτικό μέλος της εκδοτικής ομάδας του
περιοδικού "Χειρόγραφα" και, αργότερα, υπεύθυνος των Αγροτικών Συνεταιριστικών Εκδόσεων (ΑΣΕ), μεταξύ 1987-1993. Δημοσίευσε ποιήματα, πεζογραφήματα και μελέτες του, κατά καιρούς, στα περιοδικά “Επιθεώρηση Τέχνης”, ” Εφημερίδα των ποιητών”, “Καινούργια Εποχή”, “Νέα Εστία”, “Νέα Πορεία”, “Ο Λογοτέχνης”, “Μαρτυρίες”, “Σημειώσεις”, “Δεκαπενθήμερος Πολίτης”, “Αντί”, ‘Ελίτροχος”, “Το Δέντρο”, “Γράμματα και Τέχνες”, κ.ά. Η πρώτη φάση της ποίησης του Μέσκου σχετίζεται με τραυματικά ιστορικά βιώματα της δεκαετίας του 1940 και εμφορείται από την αίσθηση ενότητας ποιητή και γενέσθλιου τόπου, ανθρώπινου υποκειμένου και φύσης. Η έννοια της αντίστασης διατρέχει όλη τη λογοτεχνική του παραγωγή του και, ενώ στις πρώτες του συλλογές
αποκρυσταλλώνεται σε μορφές της ελληνικής παράδοσης, όπως αυτές του Διγενή ή των Κλεφτών, σταδιακά κατατείνει όλο και περισσότερο στην αφαίρεση. Άλλα χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι η εισβολή του ιστορικού χρόνου στον ατομικό χώρο και η διαπλοκή προσωπικού και συλλογικού. Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν το βραβείο ποίησης του περιοδικού “Διαβάζω” για τη συλλογή “Χαιρετισμοί”, το 1995, το βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του έργου και το Κρατικό
Βραβείο Ποίησης, το 2013, για τη συλλογή “Τα λύτρα&”.
Έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη την 1η Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 83 ετών.
